Epilog I (HunHan)

SeHun

Patrzałem zły na chłopaka, który siedział przede mną.

-Wyjaśnisz mi po co to było?!

-No... bo...-zaczął dukać.-Nie chciałem by ChanYeol znowu cierpiał jak wtedy-wypowiadając ostatnie słowa opuścił głowę.

-Ech... Dobrze wiesz, że gdyby sobie przypomniał cierpiałby dwa razy bardziej-powiedziałem spokojniejszy.

Lu tylko kiwnął głową.

-No to teraz musisz przeprosić Baek'a-powiedziałem siadając obok niego.

-Co?-spojrzał na mnie zdziwiony.

-To co usłyszałeś.

-Pfff... Nie-powiedział zaplatając ramiona i odwracając głowę w drugą stronę.

-Ech... zrób to dla mnie.

Chłopak spojrzał zdziwiony na mnie. Co wykorzystałem i wpiłem się w jego usta.

LuHan

-Ech... zrób to dla mnie-powiedział zdeterminowany.

Spojrzałem na niego zdziwiony, a on to wykorzystał i mnie pocałował. Po chwili włożył ręce pod koszulkę. W tym momencie zadzwonił telefon.

-Nie odbieraj-powiedziałem, gdy chłopak zaczął się ode mnie odsuwać.

-Dokończymy, kiedy przeprosisz Byun'a-powiedział posyłając ten uśmiech, w którym się zakochałem.-Co chcesz?-powiedział już mniej entuzjastycznie.-Mhm... Mhmmm... Ta... zaraz będziemy-mruknął nie zadowolony odkładając telefon.

-Kto?

-Xiumin.

-Co on znowu chce?

-Nie wiem-mruknął.-Powiedział, że to coś poważnego, i że za 20 minut wszyscy zbierają się w parku obok szkoły.

-Ech... To chodźmy.

Ten uśmiechnął się w moją stronę, złożył na moich ustach motyli pocałunek. Po czym zniknął w przedpokoju z moją bluzą.

-Oż ty...-powiedziałem idąc szybkim krokiem w kierunku, w którym zniknął.

W tym samym momencie usłyszałem Jego uśmiech.

"Za co ja Go kocham?"-spytałem siebie w myślach jednocześnie przypominając sobie nasze wszystkie wspólne chwile, przez co uśmiechnąłem się delikatnie.

Oparłem się o framugę i przyglądałem chłopakowi, który gimnastykował się przy zakładaniu trampek.

-Kocham Cię.