Cześć. Jestem Luca Collins, mam zielone oczy, rude włosy, jasną karnacje (jestem blady jak ściana) i 180 cm wzrostu. Dzięki czemu mogłem grać w drużynie koszykarskiej. Na pewno się zastanawiacie, dlaczego mogłem, ale to wam wyjaśnię później. Chodziłem do najlepszego liceum sportowego w całej Japonii. Chciałbym wam opowiedzieć historie, w której wszystko w pewnym momencie się wali, zaczynasz ukrywać cierpienie pod maskami, ale wystarczy, że jedna osoba poda ci rękę i zacznie uczyć żyć od nowa, znajdować kolejne marzenia, kolejne cele w życiu. Ta jedna osoba pomaga ci zebrać swoje życie do kupy. Jest przy tobie nawet wtedy, gdy tego nie chcesz. Właśnie o tym chciałbym wam opowiedzieć...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz